NA CZEŚĆ RUDBEKII

Kasia Bajerowicz, ogrodniczka z korzeniami i ilustratorka bez korzeni, stworzyła taki oto obrazek:

Baletniczki-flamenquity tak długo skakały po mojej wyobraźni, aż wyskakały następujący poemacik:

ŁADNE KWIATKI!

Klan rudbekii – taneczniczek

Wciąż domagał się spódniczek

Na rabatce i na łące

Będą kicać jak zające

Jedna liczy: „Raz i dwa i”

Kwiatki stoją już parami

Dalej idzie „Trzy i cztery”

Par w spódniczkach cały szereg

Jeden kwiatek chce walczyka

Drugi w polce już pomyka

Trzeci woli poloneza

Czwarty czesze irokeza

Piąty grzeje się do czaczy

Szósty... on jeszcze zobaczy

Siódmy wabi do merenge

Ósmy już stepuje z wdziękiem

Jeszcze trudniej szło muzykom

Jak tu grać, gdy tańczą dziko?

Jeden wolno, drugi szybko

Nuty już się plączą smyczkom

STOP!

„A cóż to za kakofonia?”

Oburzyła się lewkonia

Bo jej zwiędły wszystkie liście

Od hałasu, oczywiście

I rudbekie całe w pąsach

Zawstydziły się w swych pląsach

Przycupnęły na rabatce

I dumają przy herbatce

W czym by można tu sukienką

Kręcić aż nam nogi zmiękną?

Jaka nuta wchodzi w korzeń

Aż łodyga stać nie może?

HA!

Sto rudbekii jednomyślnie

Kręci trawę w szybkim twiście

Kurząc tak, że polne myszki

Mają uśmiechnięte pyszczki

(Swe różowe... ;)

P.S. Po obrazek oraz historię o tym, jak meksykańskie rudbekie wylądowały na podpoznańskiej łączce, sięgnijcie na mama3swinek.blogspot.com