KLEKS Z REFLEKSEM (na cześć pani Izy)

Na Facebooku poznałam panią Izę Mikrut. Żongluje słowami jak mało kto. Uwielbiam jej poczucie humoru i sprawność w gięciu języka polskiego. Zainspirowała mnie do napisania krótkiego wierszyka dla niej. Po prostu wyobraziłam sobie, jak pani Iza wsiada do autobusu, wyciąga długopis, patrzy w okno i...
Pani Izo, proszę wybaczyć :)

(Ich habe auf dem Facebook Frau Izabela Mikrut kennengelernt. Sie schreibt wundervolle Gedichte-Geschichten. Ich liebe ihren Sinn für Humor und die einzigartige Art und Weise, mit der sie die polnische Sprache in den Gelenken der Gramatik biegt. Sie hat mich inspiriert, damit ich ihr ein kurzes Gedicht widme. Ich habe mir einfach vorgestellt, wie sie in den Bus einsteigt, nimmt einen Kugelschreiber, guckt ins Fenster und...
Frau Mikrut, verzeihen Sie mir, bitte :)

KLEKS Z REFLEKSEM

W niedzielę pani Iza

Z uśmiechem jak Mona Liza

Do autobusu wsiada

Nogę na nogę zakłada

I z torby pióro wyjmuje

Z którego COŚ skapuje

Kleks? A fe! To nieładnie

Jak to na papier spadnie

Gdzie kleks?! No przecież był tu!

Nóg dostał? Chyba ze stu!

By plama się ruszyła

Potrzeba przecież siła!

Kto widział? Słyszał? Poczuł?

Rozgląda się sto oczu

Jest! Jest! Jest! Tu na szybie!

Sto chustek na niego dybie

Chce wessać w miąższ warstw czterech

Duszę z czterech literek

Kleks pismo poczuł nosem

I biegnie ostro skosem

Sto nóg w o życie pędzie

Kleks jest już w pierwszym rzędzie

Pod fotel rzut szczupakiem

I cichcem, chyłkiem, rakiem

Z powrotem niepostrzeżenie

Na kartki białej schronienie

Waćpanna Iza, zdziwiona

Z uśmiechem jak Lisa (Mona)

Na kleksa patrzy pod kątem

I daje mu nowy wątek

Rozciąga piórem jak gumę

I nagle kleks już rozumie

Że jest nie kleksem, lecz jeżem!

Na autobusowym spacerze

Ta setka nóg to nie nogi

Lecz kolce – w stronę podłogi

Hop! Z kleksa jeżyk w try miga

I kręci się niczym fryga

Ze szczęścia jeżowatego

Czas już wysiadać, kolego!

Jeż bieży do właścicielki

Bo sam rozmiarów niewielkich

Ze stopniem sobie nie radzi

Ale jak kolce wygładzi

To w pani Izy dłoniach

Nie stopień, lecz świat pokona!